خطا در علم حضوری اساساً بی‌معناست؛ زیرا خطا هنگامی رخ می‌دهد که علم با معلوم مطابقت نداشته باشد، و این در جایی فرض‌شدنی است که میان شخص درک‌کننده و چیزی که درک می‌شود واسطه‌ای در کار باشد و آگاهی از طریق آن تحقق یابد. در این صورت، می‌توان پرسید آیا مفهومی که واسطه شده و نقش نمایانگری درک‌شونده را ایفا می‌کند، دقیقاً آن را نشان می‌دهد و کاملاً با آن مطابقت دارد یا نه؟

اما در علم حضوری، چنان که گفتیم، علمْ عین همان واقعیت معلوم است که نزد درک‌شونده حاضر است، نه مفهومی از آن، و در نتیجه، مطابقت نداشتن علم با معلوم، و وجود خطا در علم حضوریْ فرضی نامعقول و بی‌معناست، و به همین دلیل، علم حضوری از جهت معرفت‌شناختی ارزش و اعتبار کامل دارد.