گادامر بر آن بود که حتی اگر مفسر قصد تحمیل پیش‌داوری‌های خویش را بر متن یا واقعیت‌های دیگر نداشته باشد، به هر حال، نقطۀ آغاز فهم، همین پیش‌داوری‌هاست. در واقع، از دیدگاه گادامر، پیش‌داوری‌ها بخشی از وجود ما هستند، و چنین نیست که موظف باشیم یا بتوانیم آنها را کنار بگذاریم. بدین ترتیب، مفسر ناگزیر از دخالت دادن پیش‌داوری‌های خود در فهم است، و این امر در اختیار او نیست. فی‌المثل گرایش‌های نژادی و جنسیتی یک مفسر در اختیار او نیستند تا بتواند از آنها جدا شود.