به نظر گادامر، گفت‌وگوی دوطرفه میان مفسر با متن یا واقعیت هیچ‌ گاه پایان نمی‌یابد؛ زیرا مفسر ابتدا بر اساس پیش‌داوری‌های خود با متن یا واقعیت روبه‌رو می‌شود، و در نتیجۀ امتزاج افق معنایی خود با آن متن یا واقعیت، آن را تفسیر می‌کند. عالم شدن او به این تفسیر، پیش‌داوری‌های وی را تغییر می‌دهد، و این بار، با پیش‌داوری‌های جدید، سراغ متن یا واقعیت می‌رود، و امتزاج افق جدید، و در نتیجه، فهم جدیدی محقق می‌شود، و به همین ترتیب، این رفت و ‌برگشت به شکل پایان‌ناپذیری ادامه می‌یابد. این رفت و برگشت بی‌پایان، در اصطلاح، چرخه یا دور هرمنوتیکی  نامیده می‌شود.