دین دو بخش دارد: عقاید و مقررات. اما اساسی‌ترین عقایدی که بدون پذیرفتن آنها، عمل به مقررات اسلام و وصول به سعادت ناممکن است، توحید و نبوت و معادند. توحید نشان‌دهندۀ مبدأ واحد هستی، و در عین حال، غایت آن است و هدف نهایی انسان نیز به شمار می‌آید؛ زیرا از دیدگاه اسلام، سعادت حقیقی انسان در نزدیک شدن به خداوند یکتاست. آموزۀ معاد نشان‌دهندۀ زنده شدن انسان پس از مرگ، برای دریافت نتایج اعمال نیک و بدی است که در دنیا انجام داده است؛ و آموزۀ نبوت نیز بیانگر آن است که انسان برای دستیابی به سعادت ابدی، نیازمند راهنمایی فرستادۀ الهی است، تا راه را به او نشان دهد و مقررات دین را به وی ابلاغ کند. این مقررات بیان‌کنندۀ نحوۀ پیمودن مسیر سعادت حقیقی‌اند. بنا بر این اساسی‌ترین آموزه‌های بخش عقاید دین را می‌توان در سه محورِ توحید، نبوت و معاد خلاصه کرد، و البته هر یک از این سه، اجزا و شاخه‌های فراوانی دارد.