برخی با استناد به عبارت الطّرُقُ الَی الله بِعَددِ أنْفاسِ الْخَلائِق یا بِعَدَدِ أنْفُسِ الْخَلائِق، یعنی راه‌ها به سوی خداوند به تعداد نفَس‌های مخلوقات یا به تعداد خود آنهاست، و انتساب آن به پیامبر اکرم، نتیجه گرفته‌‌اند که راه‌‌های رسیدن به خدا منحصر در یک دین خاص نیست، و نباید حقانیت را در یک دین خاص جست‌وجو کرد، و به ‌جای صراط مستقیم، باید از صراط‌‌های مستقیم سخن گفت.

بررسی و نقد

1. عبارت فوق و مشابه‌های آن، عموماً به عرفا نسبت داده شده‌اند و دلیلی بر انتساب آنها به معصومان علیهم‌السلام وجود ندارد. بدین ترتیب، اثبات صدق محتوای این عبارت، دلیلی مستقل می‌طلبد.

2. این عبارت و مشابه‌های آن، می‌توانند معانی قابل قبولی، جز پلورالیسم دینی، داشته باشد؛ چنان که بسیاری از اندیشمندان مسلمان در کتاب‌های خود بیان کرده‌اند؛ مانند اینکه خداوند در تک‌تک نفَس‌های مخلوقات او متجلی است و از هر یک از آنها می‌توان به عظمت الهی پی برد، یا اینکه راه‌‌های خداشناسی منحصر در یک راه خاص نیست، و با توجه به اینکه از برهان عقلی محض، استدلال‌های متکی بر شواهد تجربی، و علم حضوری و شهودی، می‌توان برای شناخت خدا استفاده کرد، هر کس، با توجه به درجۀ فهم و توان خود، می‌تواند از راهی خاص خدا را بشناسد، و این راه‌ها از جهات مختلف، مانند مراتب عرفان، و درجۀ اطمینان، و دشواری و آسانی راه، با یکدیگر متفاوت‌اند،  یا اینکه هر کس از درون خود، راهی مخصوص برای شناخت خدا دارد، که همان علم حضوری خاص اوست.