بر اساس حکمت الهی می‌باید راهی فراعادی برای هدایت انسان به راه سعادت وجود داشته باشد و از نظر عقلی، دسترسی همگان به این شناخت الهی، چه به نحو مستقیم و چه به واسطۀ انسان‌های دیگر، امری حکیمانه است. اما از آن رو که هر یک از ما به چنین معرفت‌هایی دسترس نداریم،  نتیجه می‌گیریم که وجود پیام‌آورانی به عنوان واسطه در دریافت پیام الهی و هدایت دیگران امری ضروری است. وقتی به‌روشنی عدم برخورداری از چنین معرفت‌ها و توانایی‌ها را در خویش می‌یابیم، بر اساس حکمت الهی، باید پیامبرانی مبعوث شوند تا راه صحیح و کامل سعادت را در اختیار انسان‌ها قرار دهند.