پیامبر باید در امور مربوط به هدایت از هر گونه خطا و گناه معصوم باشد؛ چه در بُعد نظری هدایت، یعنی دریافت، ابلاغ و تفسیر و تبیین راه هدایت برای مردم، چه در بُعد عملی هدایت، یعنی اجرا و تحقق عملی راه هدایت در میان امت؛ زیرا با توجه به حکمت الهی، انسان‌ها برای رسیدن به سعادت حقیقی، نیازمند شناخت راه فرابشری و بهره‌مندی از معارف و ارزش‌ها و دستورالعمل‌های مربوط به آن هستند، و در صورتی ‌که آورندۀ آنها به‌عمد یا به‌اشتباه آموزه‌های دیگری را به مردم منتقل کند، یا در مقام اجرا بر خلاف راه هدایت الهی عمل کند، اصل فلسفۀ وجود دین و ارسال رسولان زیر سؤال می‌رود، و این به معنای نقض غرض آفرینش الهی خواهد بود. بنا بر این پیامبر باید در همۀ شئون مربوط به هدایت الهی عصمت داشته باشد.