اثبات معجزه بودن قرآن کریم، مبتنی بر وجود شرایطی ذیل است: 

الف. تحدی قرآن و گسترش ندای آن: قرآن مجید در آیات متعددی مردم را به آوردنِ مثلِ خود فرا خوانده، و این مبارزطلبی به ‌صورت‌های مختلفی در قرآن مطرح شده است. این ندای قرآن از آغاز تاکنون، ‌که بیش از چهارده قرن از آن می‏گذرد‌، از طریق دوست و دشمن، به گوش همۀ مخالفان می‏رسد و حجت را بر همگان تمام می‏کند؛

ب. کوشش‌های مخالفان برای هماوردی با قرآن: مخالفان پیامبر اسلامˆ با جدیت تمام، در صدد بررسی قرآن و همانندآوری برای آن برآمدند. آنان تمام توان علمی و اقتصادی خویش را به کار گرفتند تا با قرآن و آورندۀ آن ستیزه کنند ؛

ج. ناکامی همانندآوران: مخالفان قرآن از صدر اسلام تا عصر حاضر، با وجود تلاش‌های جدی برای همانندآوری، موفق به این کار نشده و به‌روشنی دریافته‏اند که نمی‏توانند برای قرآن همانندی بیاورند. کتاب‏های تاریخ و علوم قرآن، کوشش‌های افراد پرشماری را گزارش کرده‌اند که در صدد همانندآوری برای قرآن برآمده‌اند، اما با بررسی قرآن، به عجز خویش پی برده‏اند یا نمونه‏هایی ارائه داده‏اند که تنها باعث رسوایی‌شان شده، و ناتوانی بشر را از همانندآوری برای این معجزۀ آسمانی به اثبات رسانده است.

از سوی دیگر، اگر نمونه‏های دیگری وجود می‏داشت، به دلیل اهمیت مسئله و با وجود دشمنان قسم‏خورده و سرسخت اسلام و قرآن، حتماً به صورت برجسته در تاریخ ثبت می‌شد و هم‌اکنون در دسترس می‌بود؛ در‌ حالی ‌که چنین نمونه‌هایی در دسترس نیست.

نتیجه: با توجه به نکات مزبور، ثابت می‌شود که قرآن معجزه است و خداوند آن را فرستاده است.