یکی از وجوه اعجاز قرآن کریم، پیراستگی از اختلاف و تناقض است. خدای متعال در آیۀ 82 سورۀ نساء به این جنبه نیز تحدی کرده است: «أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ کانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلافاً کَثِيراً»؛ «آیا در قرآن نمی‏اندیشند؟ که اگر از جانب غیر خدا می‏بود، در آن اختلافی بسیار می‏یافتند». بر اساس این آیۀ نورانی، نبود اختلاف در کتابی با این ویژگی‌ها، کاشف از الهی بودن آن است. اما غیر الهی بودن قرآن، مستلزم یافتن ناهماهنگی فراوان در آن است؛ به این معنا که اگر کتابی با این ویژگی‌‏ها محصول فکر بشر باشد، ناگزیر اختلاف‌های فراوانی در آن مشاهده خواهد شد. این اختلاف‌ها ناشی از شرایط و عوامل مختلفی است که به بررسی آنها می‌پردازیم:

ویژگی‌‏های انسان: تکامل تدریجی، ممکن‌الخطا بودن، اثرپذیری از شرایط بیرونی، تفاوت در استعدادها و محدودیت از ویژگی‌های جدایی‌ناپذیر انسان است و هر یک از اینها سبب پیدایش تفاوت و ناهماهنگی در آثار انسان‌ساخته، به‌ویژه آثار فکری و معرفتی او می‌شود.

ویژگی‌‏های قرآن: از سویی قرآن طی مدت 23 سال بر پیامبر نازل شده است، و اگر اثری بشری می‌بود، می‌باید آثار تکامل تدریجی در آن مشاهده می‌شد. از سوی دیگر، پیامبر طی این 23 سال در اوضاع‌ و‌ احوال فردی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بسیار متنوع و پرفرازونشیبی بودند، و این تغییر و تحول‌ها نیز زمینۀ اثرپذیری درونی و بیرونی پیامبر اسلام از عوامل مختلف را فراهم می‏آورد. توجه به همۀ این عوامل، در کنار جامعیت قرآن، اثبات می‌کند که خلق چنین اثری در چنان شرایطی به دست یک انسان، ملازم با پدید آمدن ناهماهنگی‌های بسیاری در آن خواهد بود؛ در ‌حالی ‏که چنین نقصی در قرآن نیست. 

بر این اساس، نتیجه می‌گیریم که این کتابْ سخن الهی و اسلامْ دینی آسمانی است که از سوی خدای متعال برای هدایت بشر فرستاده شده است.