تحریف کلام به دو صورت ممکن است: تحریف معنوی و تحریف لفظی. مراد از تحریف معنوی، تفسیر سخنی بر خلاف معنای اصلی آن، با حفظ واژه‌ها و ترکیب آنهاست؛ یعنی بدون تغییری در ظاهر لفظ، مفهوم و محتوای آن، طوری تفسیر شود که خلاف مقصود گوینده باشد؛ ولی تحریف لفظی آن است که در خود الفاظ تغییر ایجاد شود، به طوری که الفاظ یا جمله‌ها از حالت اصلی خود خارج شوند.

تحریف‌ناپذیری قرآن، صرفاً ناظر به تحریف لفظی است، نه معنوی؛ به این معنا که می‌توان تفسیری خلاف معنای واقعی را به آیات قرآن نسبت داد، در حالی که الفاظ قرآن همان الفاظ نازل‌شده از جانب خدای متعال باشد. بر این اساس، مراد از «تحریف‌ناپذیری قرآن» این است که کتاب وحی آن چنان در میان بشر باقی بماند که طالبان حقیقت امکان دسترسی به همۀ آیات را، ‌آن‌ گونه که بر پیامبر نازل شده است‌، داشته باشند.