بسیاری از اندیشمندان شیعی و سنی، امام را «جانشین پیامبر» دانسته‌اند و در تعریف امامت گفته‌اند: «امامت، ریاست عامه در امور دینی و دنیوی مردم به جانشینی از حضرت رسول اکرم»  است.( علامه حلی، الالفین، ج‏1، ص45؛ فاضل مقداد سیوری، ارشاد الطالبین الی نهج المسترشدین، ص326؛ عبدالرزاق فياض لاهیجی، گوهر مراد، ص461؛ ابوالحسن ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص15؛ میرسیدشریف جرجانی، شرح المواقف، ج8، ص344؛ سیف‌الدین آمدی، ابکار الافکار فی اصول الدین، ج‏5، ص121)