علم اخلاق در پی نشان دادن راه تأمین زندگی مطلوب است، و بر همین اساس، در بارة ارزش و لزوم صفات اکتسابی و کارهای اختیاری سخن می‌گوید. پس در این علم، واژة «اخلاق» را به دومین معنای اصطلاحی آن به ‌کار می‌بریم که هم صفات اکتسابی ـ اعم از پایدار و ناپایدار ـ را دربر مي‌گيرد، و هم کارهای اختیاری را. در علم اخلاق می‌آموزیم که برای آنکه در مجموع، انسان شایسته‌ای باشیم و زندگی مطلوبی داشته باشیم، برخوردار بودن از کدام صفات و انجام دادن چه کارهایی مطلوب و لازم است، و در مقابل، کدام صفات و کارها نامطلوب‌اند و باید از آنها بپرهیزیم. به ‌طور خلاصه می‌توان گفت: علم اخلاق، دانشی است که ارزش و لزوم صفات اکتسابی و کارهای اختیاری را بیان می‌کند تا از این طریق، بتوان به زندگی مطلوب دست یافت.