هیچ کس نیست که زندگی به هر صورتی باشد برایش فرقی نکند! هر کسی نوعی زندگی خاص را مطلوب می‌داند و مي‌کوشد چنان زندگی‌ای برای خود فراهم کند. در واقع، همة‌ تصمیم‌ها و کوشش‌های ما برای تحقق خواسته‌های ماست و این خواسته‌ها هر قدر پراکنده و مربوط به امور گوناگون، مانند تأمین نیازهای اولیه، استفاده از طبیعت، استفاده از دیگران، خدمت به دیگران، توسعة دانش و مهارت و توانمندی‌های خود، تأمین رفاه و امنیت فردی و اجتماعی، پاداش مادی یا اجر اخروی باشند، نهایتاً برای تحقق همان نوع زندگی است که آن را مطلوب می‌دانیم. بدین ترتیب، تشخیص راه تأمین زندگی مطلوب ضروری است و علم اخلاق، چنان که گفتیم، همین وظیفه را بر عهده دارد.

از سوی دیگر، بنا بر مباحث خداشناسی، حکمت الهی اقتضا می‌کند که خداوند، از آفرینش انسان هدف معقولی داشته باشد و به مقتضای ربوبیت تکوینی و تشریعی خود، اسباب تکامل و هدایت آدمي را به سوی کمال فراهم کند. به همین دلیل، هدف دین و بعثت پیامبران نیز نهایتاً رساندن انسان‌ به قله‌های اخلاق بوده است؛ چنان که پیامبر خاتم فرمودند: إنّما بُعِثْتُ لأُتَمِّمَ مَکارِمَ الأخلاقِ؛«من برای تتمیم مکارم اخلاق مبعوث شدم».