بر اساس ملاک خشنودی خدا، هر کاری که در مجموع به کمالات عالم هستی بیفزاید، باارزش است،‌ و طبعاً هر کاری که ظرفیت بیشتری برای افزایش کمال داشته باشد، باارزش‌تر است. با توجه به اینکه هدف آفرینش، نهایتاً راه یافتن انسان به کمال شایستة اوست، هموار کردن راه تکامل انسان‌ها از باارزش‌ترین کارها در حوزة امور اجتماعی است. این کارها از رفع نیازمندی‌های مادی دیگر انسان‌ها تا هدایت آنها به راه کمال و دین حق را شامل می‌شود. پيامبر اكرمˆ در این باره می‌فرمایند: أَحَبُّ الاعْمَالِ إلَی اللهِ سُرُورٌ تُدْخِلُهُ عَلی مُؤْمِنٍ، تَطْرُدُ عَنْهُ جَوْعَتَهُ وَتَكْشِفُ عَنْهُ كُرْبَتَهُ؛^[1] «محبوب‌ترين اعمال نزد خدا اين است كه مؤمني را شاد كني، [بدين طريق كه] گرسنگي‌اش را برطرف سازي و غم و اندوهش را زايل كني». نيز از امير مؤمنان، علي†، نقل شده است كه فرمودند: مِنْ کَمَالِ السَّعادَةِ، السَّعْیُ فِی صَلاحِ [إصلاح] الْجُمْهُور؛[2] «تلاش برای صلاح جامعه از کمال سعادت است». آن حضرت در روایتی مي‌فرمايند: پيامبر اكرمˆ در روز جنگ خيبر به من فرمودند: لأَنْ يَهْدِيَ اللهُ بِكَ رَجُلاً واحِداً خَيْرٌ لَكَ مِمّا طَلَعَتْ عَلَيهِ الشَّمْس؛^[3] «اينكه خدا به دست تو يك نفر را هدايت كند، براي تو بهتر است از آنچه خورشيد بر آن مي‌تابد».