منشأ همة گرایش‌های انسان حب ذات است، و در نتیجه، انسان با افعال اختیاری، نهایتاً کمال خود را می‌خواهد، و از آن گزیری نیست. بدین ترتیب، خودگرایی در این حد امری طبیعی است. اما خودگرایی طبیعی، نه مشروط به دیگرگرایی است، نه مشروط به عدم دیگرگرایی؛ یعنی ممکن است کاری صرفاً خودگرایانه باشد، و ممکن است افزون بر آن، دیگرگرایانه نیز باشد. در واقع، همة افعال دیگرگرایانه نیز عملاً در دایرة خودگرایی طبيعي تحقق می‌یابند، نه بیرون از آن.