کسب کمالات انسانی در مواردی با یکدیگر تزاحم دارند. گاه تزاحم میان دو کار صرفاً خودگرایانه است، مانند تزاحم میان خوابیدن و نماز خواندن، و گاه میان دو کار دیگرگرایانه، مانند کمک به یکی از دو فقیر. به همین ترتیب، ممکن است تحصیل کمالی خاص برای خود، با تحصیل کمالی برای دیگران تزاحم یابد، مانند آنکه تنها جرعه‌ای آب در دسترس باشد که می‌توان خود آن را نوشید و از مرگ نجات یافت، یا به دیگری نوشاند تا وی زنده بماند. این موارد را می‌توان تزاحم خودگرایی و دیگرگرایی نامید. در موارد تزاحم خودگرایی و دیگرگرایی، ترجیح با چیزی است که ارزش جای‌گزینی دارد. بدین ترتیب، از دو کاری که یکی خودگرایانه و دیگری دیگرگرایانه است، هر يک موجب کمال بیشتری برای فاعل اخلاقی می‌شود، ارزش بیشتری دارد و باید ترجیح داده شود. در این مورد، قاعده‌ای کلی وجود ندارد که لزوماً خودگرایی یا دیگرگرایی ترجیح داشته باشد. مثلاً در جایی که تنها خود یا دیگری نیاز مبرم به آب داریم، باید آن را به مصرف نیازمند برسانیم، هرچند نیازمند خود ما باشیم.