در مواردی که کمال حاصل از کار خودگرایانه برای خود، با کمال حاصل از کار دیگرگرایانه برای دیگران یک‌سان است، دیگرگرایی از این جهت ترجیح دارد که افزون بر نتیجة مزبور، که در هر حال، فاعل اخلاقی در آن نقش داشته و لذا از آن بهره می‌برد، وی را در تحصیل کمالاتی اخلاقی، همچون انفاق و ایثار نیز یاری می‌دهد. پس اگر از جهات دیگر، شرایط مساوی باشد، دیگرگرایی بر خودگرایی ترجیح دارد. بدین ترتیب، در شرایط مساوی، اگر هم خود به چیزی نیاز مبرم داریم، هم دیگری، به لحاظ اخلاقی دیگرگرایی ارزش جای‌گزینی دارد.