شباهت ها: در ویژگی‌های عموميت، شمول، انساني، رفتاري و اختياري بودن، قانون حقوقي و قانون اخلاقي، کاملاً مشترک و مساوي‌اند و گزاره‌اي که فاقد يکي از اين اوصاف باشد، نه اخلاقي است و نه حقوقي. 

و اما تفاوت ها: 1. ویژگی اجتماعي بودن، الزامي بودن و برخوردار بودن از ضمانت اجراي دولتي، وجه تمایز قوانین حقوقی از قوانین اخلاقي است؛ چرا که قانون اخلاقي مي‌تواند فردی باشد، بعلاوه از ویژگی الزامی بودن به معنایی که گفتیم و نیز از ضمانت اجرای دولتی برخوردار نیست. 2. قانون اخلاقی از جهت تأثیر نيت و انگيزه در ارزش فعل، از قانون حقوقی متمایز می‌شود، زیرا ارزش اخلاقی فعل اختیاری تابع نیت و انگیزه فاعل آن است اما در حقوق، فعل به هر نیتی انجام شود ارزش حقوقی خود را دارد. 3. تفاوت دیگر میان قانون حقوقی و اخلاقی مربوط به هدف آنهاست؛ هدف بی‌واسطه بایدها و نبایدهای حقوقی تأمین مصالح دنیوی افراد جامعه مثل برقراری عدالت اجتماعی، نظم، امنیت و آسایش همگانی و .. است، اما هدف از اوامر و نواهی اخلاقی کمال نفسانی است که معیار آن، بنابر آنچه در فلسفه اخلاق اثبات شد، تقرب به خداوند متعال است.