از دیدگاه اسلام تأمین مصالح دنیوی هدف اولیه و مستقیم حقوق است، ولی این هدف در راستای هدف متعالی دیگری قرار دارد و آن تقرب به خداوند است. اما اسلام در ورای زندگی این جهان، به حیات اخروی قائل است و دنیا را جز مزرعه‌ای برای آخرت نمی‌داند. بنابراین در عین حال که در پی بهبود بخشیدن به اوضاع و احوال زندگی اجتماعی مردم است و بر اساس واقع‌بینی کامل، یک نظام حقوقی ارجمند و متعالی پی‌ریزی کرده، حقوق را وسیله‌ای برای زمینه‌سازی اجتماعی مناسب در خدمت تکامل معنوی و اخروی انسان قرار داده است. رعایت کامل احکام و قوانین حقوقی اسلام و عمل به مقتضای آنها علاوه بر آنکه بهترین نظم و سامان را به زندگی اجتماعی انسان‌ها می‌بخشد، اگر به نیت نیل به کمال و سعادت راستین، یعنی تقرب به خدا صورت پذیرد، موجب تکامل روحی و معنوی انسان نیز خواهد شد و سعادت اخروی را نیز به دنبال داشته و زمینه دستیابی به کمال نهایی را فراهم خواهد نمود. بر این اساس می‌توان گفت از دیدگاه مکتب حقوقی اسلام، هدف از حقوق و وضع قوانین و مقررات اجتماعی تأمین هر چه بهتر منافع و مصالح دنیوی به منظور زمینه‌سازی اجتماعی مناسب برای دست‌یابی بیشترین افراد به کمال نهایی خود است.