مهم‌ترين ضمانت اجرا در نظام‌هاي حقوقي غیردینی، ضمانت اجراي بيروني و دولتي، يعني ترس انسان از کيفر قانون‌شکني است؛ ولي اين ضمانت اجرا هميشه کارآمد نيست؛ زيرا ممکن است قانون‌شکني را از چشم دولت پنهان کرد یا با روش‌هایی از مجازات آن گريخت. ضمانت وجداني و اخلاقي نيز کافي نيست؛ زيرا با تکرار گناه و قانون‌شکني، احساس شرمندگي و محکوميت وجداني نيز ديگر پديد نخواهد آمد؛ بنابراین، مهم‌ترين و کارآمدترين ضمانت اجرا، که در نظام حقوقي اسلام مطرح است، ضمانت اجراي ايماني است. از منظر يک انسان مسلمان، عمل به قوانین حقوقی جامعه اسلامی اطاعت از خداوند و نقض آنها گناه است؛ بعلاوه جهان، محضر خداست و همة افعال در منظر او انجام مي‌پذيرد؛ نه کاري را مي‌توان از او پنهان داشت و نه مي‌توان از قلمرو حکومت و مجازات او گريخت. شخصی که دارای چنین بینشی است، در عمل به قانون به هیچ الزام و اجبار دیگری نیاز ندارد.