اجماع به اتفاق‌نظر همه يا تعداد قابل توجهي از فقيهان بر حکمي شرعي، به گونه‌اي که اين اتفاق‌نظر، بتواند مستقلاً کاشف از رأي و نظر معصوم علیهم السلام باشد، اطلاق می‌شود. بيشتر فقيهان اهل سنت، پس از قرآن و سنت، اجماع را سومين منبع اصلي فقه مي‌دانند که خود مستقيماً بيانگر ارادة الهي است؛ ولي دربارة کمّ و کيف اجماع‌کنندگان، اختلاف‌نظر دارند. از نگاه فقيهان شيعي، اجماع به خودي خود اعتبار و حجيت ندارد و تنها در صورتي معتبر است که کاشف از رأي و نظر معصوم باشد