مبانی اعلامية جهاني حقوق بشر: الف) مباني معرفت‌شناختي: عدم توجه به وحی و معتبر ندانستن آن برای کشف قوانین حقوقی؛ ب) مباني جهان‌شناختي: نتيجة عملي اين نوع معرفت‌شناسي در غرب، انکار وجود خداوند و روز واپسين یا عدم اعتقاد به اين دو و جانشين شدن انديشه‌هاي الحادي، ماترياليستي و سکولاريستي؛ ج) مباني انسان‌شناختي: دو مبناي فوق، ثمره‌اي جز اومانيسم و انسان‌خدايي ندارد. بديهي است انساني که خود، خداي خويش است و خود را صاحب‌اختيار و صاحب حق مطلق مي‌داند، براي او تکليف و مسئوليت، مفهومي ندارد؛ زيرا موجودي بزرگ‌تر از خود نمي‌شناسد تا در برابر او متعهد، مسئول و مکلف باشد. د) مبانی ارزش‌شناختی: هدف حقوق در چهارچوب اين نگرش و جهان‌بيني، چيزي جز حداکثر سود، منفعت، لذت، آزادي و مانند آن نمي‌تواند باشد و مفاهيم عالي اخلاقي و سعادت جاويد انساني در آن نمي‌تواند جايي داشته باشد. 

بنابراين مباني و اهداف اعلامية جهاني حقوق بشر را در اين موارد مي‌توان خلاصه کرد: عقل‌بسندگي و تجربه‌گرايي، الحاد و ماترياليسم، فرجام‌انکاري، اومانيسم و انسان‌خدايي، اصالت سود، اصالت لذت و اصالت فرد.