مهم‌ترین نقاط ضعف اعلامية جهاني حقوق بشر، عبارت‌اند از: 1. عدم صلاحيت تدوين‌کنندگان برای قانون‌گذاری؛ 2. فقدان شالوده‌هاي نظري؛ 3. عدم توجه به تکاليف؛ 4. فقدان انسجام درونی؛ 5. ناسازگاری برخی مواد با مبانی اسلامی.

دو مورد آن به اختصار:

1. عدم صلاحيت تدوين‌کنندگان برای قانون‌گذاری: انسان، مستقل از خداوند و وحي، فاقد صلاحيت علمي، اخلاقي و معنوي (دوري از خودخواهي و منفعت‏طلبي) لازم براي قانون‌گذاري است. اين واقعيّت نسبت به تدوين‏کنندگان اعلامية جهاني حقوق بشر نيز صادق است. به همين سبب، اعلاميه، علاوه بر نقص‌ها و نقض‌هاي محتوايي، فاقد مقبوليت عمومي و جهاني است؛ مثلاً تلقي خاص اعلاميه از خدا، مذهب و انسان، مورد قبول بسياري از دين‌باوران يا دست‌کم مسلمانان که حدود يک‌‌پنجم جمعيت کرة زمين را تشکيل مي‏دهند، نيست. بعلاوه، تدوين‏کنندگان اعلاميه يا حداقل سياست‌گذاران اصلي و تصويب‏کنندگان آن، نه تنها از صلاحيت اخلاقي لازم برخوردار نبوده‌اند، بلکه بعضاً متهم رديف‌اول جنايات عليه بشريت نيز ‏محسوب می‌شده‌اند.

2. فقدان شالوده های نظری: اعلاميه بر جهان‏بيني روشني که قدرت اثبات آن را داشته باشد، استوار نيست؛ بلکه زيربناي آن، التقاطي از انديشه‏هاي مختلف است که تک‌تک يا مجموعة آنها قدرت اثبات اصولي همچون کرامت ذاتي انسان، آزادي و آزادگي او، و برابري و برادري انسان‌ها را ندارند. این اصول همچون ميوه‏هاي شيرين و گوارايي‌اند که از درخت اصلي خود (دين و وحي و مکتب انبيا) جدا شده و به عاريت، بر درخت مصنوعي دیگری نشانده شده‌اند که نه تنها هرگز چنين ميوه‏هایي از آن نمی‌روید، بلکه توان حفظ آنها را نيز ندارد