1) حکمت بسیاری از احکام الهی به طور کامل برای ما روشن نیست، ولی چون می‌دانیم حکم خدای عالم و حکیم هستند، به وجود مصالح واقعی برای آنها یقین داریم و آنها را می‌پذیریم، هرچند همه آن مصالح را نتوانیم با عقل و تجربه ناقص خود تشخیص دهیم. 

2) اسلام هم به انسان بودن زن و مرد توجه دارد و هم به زن بودن زن و مرد بودن مرد؛ نه به بهانه انسان بودن آنها، از توجه به ويژگي زنانگي يا مردانگي آنها چشم پوشيده و نه به بهانه زن بودن يا مرد بودن هر يک، از انسان بودن آنها غفلت کرده است. پس در عين آن که اصولاً زن و مرد، به دليل اشتراک در سرشت انساني، از حقوق و تکاليف يکساني برخوردارند؛ به عنوان دو جنس متفاوت از انسان، که هر کدام ويژگي‌های خاص خود را دارد، حقوق و تکاليف متفاوتي خواهند داشت. 

3) اين تفاوت‌های حقوقي به هيچ ‌وجه جنبه ارزشي نداشته، نشانه برتری اخلاقی نیستند و در کمال حقيقي انسان و قرب او به سوي حضرت حق نقشي ایفا نمی‌کنند و بنابراين به هيچ وجه موجب تقسيم انسان‌ها به درجه يک و درجه دو نمي‌گردند. 

4) بيشتر تفاوت‌های حقوقي، مولود عناوين فقهي و حقوقي خاصي است که از موقعيت يا کارکرد هر يک از زن و مرد در خانواده ناشي مي‌شود مثل عناوين: زن و شوهر، مادر و پدر، خواهر و برادر، عمه و عمو و امثال آن و نه مولود زن يا مرد بودن؛ به همين دليل افزون بر برخي تفاوت‌های حقوقي بين زن و مرد، تفاوت حقوقي بين دو مرد (پدر، پسر، برادر و...)يا دو زن (مادر، دختر، خواهر و...) نيز مشاهده مي‌شود.