بخش چشم گيري از آيات قرآن کريم به احکام سياسي ـ اجتماعي اختصاص يافته است که لازمۀ اجرايي شدن آنها، تشکيل حکومت است. اكنون پرسش اين است که اگر باور کنيم پيامبر اکرم شأن سياسي و حکومتي از جانب خدا نداشته‌اند، آيا لازمه‌اش اين نيست که احکام فراواني در قرآن آمده باشد که ديگران موظف به اجراي آنها شده‌اند، اما شخص پيامبر اکرم و ائمه(علیهم السلام) در قبال آنها وظيفه‌اي نداشته‌اند.

 پاسخ بي‌شك منفي است و هر کس به‌خوبي به حكمت احکام قرآن پي برده باشد، در مي‌يابد که اجراي موفق اين احکام، تنها در سايۀ رهبري شايستگان و عالمان ديني امكان‌پذير خواهد بود. امور حکومتي در متن دين لحاظ شده است. لذا انبياي الهي و ائمۀ معصوم در اين عرصه‌ها به‌جدّ وارد شده‌اند، و حکومت ايشان منشأ الهي دارد و هم در حوزۀ قانون‌گذاري و هم در حوزۀ اجرا و نظارت، منطبق با قوانين الهي بوده است.