ماکس وبر سه عامل سنت، کاريزما و عقلانيت را در تثبيت يک حکومت و کارآمدي و توجيه‌پذيري آن براي مردم، مؤثر دانسته است:

1. سنت‌ها: مراد وبر از سنت‌ها همان آداب و رسوم اجتماعي، شيخوخيت، نژاد و اموري از اين قبيل است که هر حکومتي مي‌تواند با بهره‌گيري از آنها، خود را نزد شهروندانش موجه نشان دهد، و در نتيجه، آنان تبعيت خود را از چنين حکومتي استمرار مي‌بخشند. 

2. عقلانيت: مشروعيت گاهي ممکن است ناشي از نظام حقوقي و قواعد و قوانين مورد قبول عموم مردم باشد. در اين صورت، کساني امکان اِعمال سيادت خواهند يافت که در چارچوب مقرراتِ مورد پذيرش مردم، زمام امور را در دست گرفته باشند.

3. کاريزما: جذابيت‌هاي شخصيتي و فرهمندي (کاريزما) نيز مي‌تواند عاملي براي پذيرش حکومت‌ها از جانب مردم باشد. از نظر وبر، مشروعيت کاريزمايي مبتني ‌بر فرمان‌برداري غير عادي و استثنايي از يک فرد، يا نظام ايجاد شده توسط آن فرد، به دليل تقدس، قهرماني يا سرمشق بودن اوست. وبر معتقد است در دوران بدوي، اين تکريم و مطاع بودن خاص پيامبران، حکما، حقوق‌دانان، رهبران شکار و قهرمانان جنگي بوده است. شخصيت‌هايي همچون هيتلر، گاندي و جمال عبدالناصر، با بهره‌گيري از اين عامل، توانستند ديگران را تا مدتي نه‌تنها فرمان‌بردار خويش، بلکه مهياي ايثار در برابر خود و نظامشان سازند.