می‌پرسند: حکمت فقر و بیماری و مرگ چیست؟ اگر جهان با اینها کامل‌تر است، چرا مبارزه با فقر و بیماری، و تلاش برای حفظ جان خود و دیگران، دست‌کم در مواردی، کمال شمرده می‌شود؟

پاسخ این است که نمونه‌های یادشده زمینه‌های بسیار مناسبی هستند برای کسب و رشد بسیاری از فضایل اخلاقی و کمالات معنوی، مانند فداکاری، صبر، توکل، رضا، امید، شکرگزاری و نوع‌‌دوستی. همچنین این امور مایه بیداری از غفلت و توجه بیشتر به نیازمندی جهان خلقت به خداوند، و تقویت کمال بندگی خدا، تقوا و توحیدند که بالاترین کمالات معنوی ممکن به شمار می‌آیند.

اما تلاش برای مبارزه با امور یادشده در حد توان، تلاش برای رفع نقایص نسبی (شرور) است و تلاش برای رفع نقص نسبی، می‌تواند تلاش در جهت کمال باشد. به عبارت دیگر، یکی از جهات کامل‌تر بودن جهانی که در آن این نقایص نسبی وجود دارد همین است که تنها در چنین جهانی می‌توان با آنها مبارزه کرد و در سایه این مبارزه به کمالات اختیاری متناسبی دست یافت.