انسان موجودی مختار است و مرتبه وجود او مقتضی آن است که بتواند با اختیار خود کامل‌تر یا ناقص‌تر شود. اگر وجود چنین موجودی در طرح کلی نظام احسن می‌گنجد، همه لوازم آن نیز باید در این نظام فراهم باشد؛ از جمله اینکه، بسیاری از کمالات وجودی خود را از ابتدا نداشته باشد تا بتواند با اختیار بدانها دست یابد. لازمه وجود اختیار نیز این است که انسان‌ها تنها به آن دسته از کمالات اختیاری خود دست یابند که خود می‌خواهند، نه آنکه همه انسان‌ها سرانجام لزوماً به کمال نهایی‌شان دست یابند.