یکی از ادلۀ عقلی بر اثبات وجود ساحت دوم برای انسان، استناد به «من» ثابت انسان است. این برهان چنین تقریر می‌شود:

1. ما «من ثابت» یا «هویت یگانۀ» خود را با علم حضوری، ‌که خطاناپذیر است‌، درک می‌کنیم (بر همین اساس است که می‌توانیم بگوییم من همان شخص مثلاً پانزده سال پیش هستم)؛

2. بر اساس یافته‌های دانشمندان، سلول‌ها و در نتیجه همۀ اجزای بدن انسان، پس از ‌چند سال دچار تغییر می‌شوند؛

نتیجه: انسان ساحتی دیگر، ‌جز ساحت مادی دارد که ثبات و تغییرناپذیری «من» مربوط به آن ساحت غیرمادی است.