یکی از شئون امام، ولایت تکوینی است؛ به این معنا که امام می‌تواند در جهان اثرگذار باشد و به اذن خدای متعال به دیگر موجودات، اعم از جمادات، نباتات، حیوانات، انسان‌ها، جنیان و فرشتگان، فیض رساند. این شأن از طریق روایات معصومان اثبات می‌شود. از باب نمونه، امام سجاد در معرفی خویش و سایر امامان فرمودند: «[ما] کسانی هستیم که به واسطۀ ما آسمان نگه داشته می‌شود؛ زمین اهل خویش را حفظ می‌کند؛ باران نازل می‌شود؛ رحمت نشر داده می‌شود؛ و برکات از زمین خارج می‌شود؛ و اگر ما روی زمین نباشیم، زمین اهل خود را فرو می‌برد».(احمد بن‌ علی ‌طبرسی، الإحتجاج علی أهل اللجاج، ج‏2، ص317)

 بر اساس آیات 38ـ40 سورة نورانی نمل، حضرت سلیمان از قوم خویش پرسیدند: «آیا کسی هست که بتواند تخت بلقیس را برای من آورد، قبل از آنکه خود به حال تسلیم نزد من آیند؟» یکی از عالمان به کتاب آسمانی گفت: «من پیش از یک چشم بر هم زدن، تخت را نزد شما می‌آورم» و همین کار را انجام داد. امام باقر در باب این آیه می‌فرمایند: آن فرد عالم، به یک حرف از اسم اعظم علم داشت و توانست تخت بلقیس را حاضر کند، در حالی که ما به 72 حرف از اسم اعظم عالم هستیم.  وقتی شخص عالِم به یک حرف از اسم اعظم، از ولایت تکوینی برخوردار بود، امام معصوم که عالم به 72 حرف از اسم اعظم است، به طریق اولی چنین مقامی دارد.(محمد بن‌ یعقوب کلینی، الکافی، ج1، ص230)