عدم حضور جسمانی آخرین امام معصوم و دسترس نداشتن عموم مردم به ایشان، به معنای بسته شدن راه هدایت انسان‌ها نیست، بلکه جانشینان امام معصوم، یعنی فقهای جامع‌الشرایط، از سوی امامان و به نیابت از امام غایب، دست‌کم بخشی از وظایف ایشان را به عهده دارند و مراتبی از برکات حضور معصوم را میسر می‌سازند. بر همین اساس، فقهای عادل و آگاه به زمان با بهره‌گیری از آیات قرآن و روایات و سیرۀ پیامبر و امامان معصوم و همچنین با استفاده از منبع پویای عقل، به اجتهاد در باب معارف دینی می‌پردازند و با توجه به شرایط زمان، موظف به اجرای صحیح احکام الهی و قوانین اجتماعی آن‌اند. از این ‌رو، مردم باید با رجوع به فرد افضل از میان عالمان دینی، به منزلۀ نایب امام معصوم، با راه هدایت خویش آشنا شوند و با پیروی از دستورهای ایشان، در جهت تحقق عملی سعادت حقیقی خویش و جامعه گام بردارند.

 البته رجوع به جانشینان غیر معصوم، منحصر به زمان غیبت امام زمان نیست، بلکه در زمان حضور پیامبر گرامی اسلام و امامان یازده‌گانه نیز مردمی که به دلیل دوری محل زندگی یا محدودیت‌های دیگر (مانند زندان بودن امام معصوم)، به ایشان دسترس نداشتند، از طریق رجوع به جانشینان منصوب ایشان (به عنوان مرجع دینی یا زعیم سیاسی)، راه هدایت خویش را می‌یافتند. در نتیجه با غیبت امام معصوم، راه هدایت مردم مسدود نمی‌شود و همچنان زمینۀ رسیدن به سعادت، دست‌کم در مرتبه‌ای نازل‌تر، فراهم است.