یکی از نتایج حب ذات این است که وقتی بدانیم می‌توانیم چیزهای دیگری را نيز که با وجودمان سازگارند به دست آوریم، به داشتن آنها نیز گرایش مي‌يابيم. انسان به ‌طور طبیعی نیازمندی‌های گوناگونی دارد که به‌تدریج آنها را درک می‌کند، و می‌داند که می‌تواند با برطرف کردن آنها، برخورداری‌های خود را بیشتر سازد و وجود خود را فزونی بخشد. در فلسفه، آنچه با چیزی سازگار است، به ‌طوری که با داشتن آن، وجود آن چيز فزونی می‌یابد، «کمالِ» آن موجود نامیده می‌شود.(1) بدین ترتیب، انسان با علم به اینکه می‌تواند کمالات بیشتری داشته باشد، این کمالات را نیز دوست دارد. پس مطلوبیت کمال نیز از آثار حب ذات است، و به بيان دیگر، چنان که در مباحث انسان‌شناسی دیدیم، انسان به ‌طور طبیعی کمال‌طلب نیز هست.

 

پی نوشت:

1- این کمال را در فلسفه، کمال ثانی می‌نامند و کمال اول در اصطلاح ایشان، به مقومات ماهیت یا صورت نوعیه اختصاص دارد.