با توجه به واقعی بودن ارزش‌های اخلاقی، گزاره‌هایی که در علم اخلاق به کار می‌روند، هر چند به یک معنا ارزشی شمرده می‌شوند، و بیانگر امور مطلوب‌اند، در واقع، آنها نیز بیانگر نوعی واقعیت هستند، و آن، رابطة واقعی امور اختیاری با هدف اخلاق، یعنی کمال انسانی است. پس علم اخلاق با علوم واقع‌نمای دیگر، همچون علم پزشکی از این جهت تفاوتی ندارد که در آن، روابط واقعی توصیف و تبیین می‌شوند، و چنان که از نظر پزشکی و با توجه به هدف آن، که تأمین سلامت است، در شرایط عینی معیّن، مصرف برخی مواد غذایی و احیاناً داروهای خاص، خوب و لازم است، از نظر اخلاقی و با توجه به هدف آن، که نیل به کمال اختیاری است، در شرایط عینی معیّن، انجام دادن کارهایی خاص، خوب و لازم است.