کارهایی که با خداگرایی منافات دارند و موجب دور شدن انسان از خدا می‌شوند، گرچه ممکن است از جهتی خودگرایانه باشند، و مثلاً در کمال ابعاد حیوانی ما تأثیر مثبتی داشته باشند، در مجموع ما را از کمال حقیقی‌مان دور می‌کنند،‌ و با خودگرایی حقیقی منافات دارند.

بدین ترتیب، خودگرایی حقیقی هیچ تزاحمی با خداگرایی ندارد و بلکه عین آن است؛ چون کمال حقیقی انسان چیزی نیست جز تقرب انسان به خداوند. اما خودگرایی به معنای رایج، شامل هر کاری که خواسته‌ای از خود را برآورده می‌کند، مانند غذا خوردن برای سیر شدن نیز می‌شود. در این صورت، چنانچه خودگرایی با خداگرایی جمع‌شدني نباشد، مانند خوردن غذای حرام، خودگرایی ضد ارزش است و خداگرایی باید ترجیح داده شود.