این نوع ازدواج در اصل مربوط به مواردی است که موقعیت ازدواج دائم فراهم نیست. مخصوصاً در شرايط امروز، که دختران و پسران به دليل حضور بيشتر در جامعه و در صحنه‌هاي مشترکي همچون ادارات و دانشگاه‌ها، بيش از گذشته در معرض تحريک و فشار غريزه جنسي قرار مي‌گيرند نیاز به ازدواج موقت بیشتر احساس می‌شود. بر این اساس اگر شرايط و امکانات لازم براي پذيرش مسئوليت‌ها و تکاليف قانوني و عرفي ناشي از ازدواج دائم برای آنها فراهم نباشد، ازدواج موقت بهترین راه‌حل خواهد بود، زیرا کسی که نیاز به ازدواج دارد اگر واجد شرایط ازدواج دائم نباشد، سه راه حل پیش رو خواهد داشت: 1. رهبانيت یا سرکوب غرایز جنسی. 2. ارضای غریزه جنسی از راه نامشروع. 3. ازدواج موقت با شروطی که اسلام وضع کرده است. واضح است که راه حل اول و دوم قابل قبول نبوده و عملی نیستند؛ بنابراین راهی برای فرد مزبور جز ازدواج موقت باقی نمی‌ماند که ضامن آرامش رواني و سلامت اخلاقي وی خواهد بود. ازدواج موقت پاسخی است برای حل مشکلات مقطعی و به منظور ممانعت از شیوع فساد در جامعه اسلامی و به عنوان دارو است نه غذا. بنابراین توصیه اسلام به ازدواج موقت را می‌توان مربوط به موارد خاصی دانست که افراد اولاً به هر دلیل احساس نیاز به ازدواج می‌کنند، ثانیاً شرایط ازدواج دائم برای آنها فراهم نیست.